روغن کاری بیش از حد:
افزایش اصطکاک و گرما: روانکاری بیش از حد یاتاقان را با روان کننده بیشتر از حد لازم غرق می کند که منجر به کشش چسبناک و افزایش اصطکاک داخلی می شود زیرا روان کننده اضافی از فضاهای خالی یاتاقان عبور می کند. این اصطکاک بیش از حد باعث ایجاد گرما در یاتاقان می شود و تجزیه حرارتی روان کننده را تسریع می کند و باعث تخریب زودرس آن می شود. دماهای بالا همچنین می تواند به انبساط حرارتی کمک کند و به طور بالقوه پایداری ابعادی اجزای بلبرینگ را به خطر بیندازد و عمر مفید آنها را کاهش دهد.
آسیب مهر و موم: فشار وارد شده توسط روغن کاری بیش از حد می تواند باعث اعوجاج، تغییر شکل یا پارگی مهر و موم بلبرینگ شود. مهر و موم های آسیب دیده یکپارچگی سیستم آب بندی را به خطر می اندازند و اجازه می دهند روان کننده به بیرون نشت کند و آلاینده ها به محفظه یاتاقان نفوذ کنند. آلاینده هایی مانند گرد و غبار، کثیفی و رطوبت در داخل، سایش و سایش را تسریع می کنند و منجر به خستگی زودرس و خرابی اجزای یاتاقان می شوند.
اتلاف انرژی: روان کننده اضافی در یک یاتاقان که بیش از حد روغن کاری شده است، در طول چرخش مقاومتی را تجربه می کند، که منجر به تلفات خرد شدن می شود، زیرا روان کننده در حفره یاتاقان به هم می زند و می چرخد. این تلفات ناشی از هدر رفتن انرژی است که از راندمان کلی سیستم موتور می کاهد. افزایش مصرف انرژی مرتبط با روغن کاری بیش از حد نه تنها هزینه های عملیاتی بالاتری را به همراه دارد، بلکه به اثرات زیست محیطی غیرضروری و کاهش منابع نیز کمک می کند.
آلودگی محفظه بلبرینگ: روان کننده اضافی خارج شده از یاتاقان های بیش از حد روغن کاری شده می تواند محیط اطراف را آلوده کند و خطرات ایمنی و نظافت را به همراه داشته باشد. روان کننده ریخته شده ممکن است روی کف، سطوح ماشین آلات یا تجهیزات مجاور جمع شود و شرایط لغزنده ایجاد کند که خطر لغزش، زمین خوردن و سقوط را افزایش می دهد. وجود بقایای روان کننده می تواند گرد و غبار و زباله های موجود در هوا را جذب کند، مسائل آلودگی را تشدید کند و نیاز به تلاش های اضافی برای تمیز کردن و نگهداری برای بازگرداندن یک محیط کار ایمن و بهداشتی داشته باشد.
روغن کاری کم:
افزایش اصطکاک و ساییدگی: روغنکاری کم یاتاقان را از ضخامت لایه روان کننده کافی محروم می کند و در نتیجه تماس مستقیم فلز به فلز بین سطوح بلبرینگ ایجاد می شود. این تماس باعث ایجاد نیروهای اصطکاک شدید و سایش سایشی می شود که منجر به زوال سریع اجزای یاتاقان می شود. فقدان یک فیلم روان کننده محافظ باعث تشدید زبری سطح، ریزجوشکاری و انتقال مواد بین سطوح تماس می شود که باعث آسیب موضعی و پریشانی سطح می شود.
ایجاد گرما: روانکاری ناکافی مانع از اتلاف موثر گرمای تولید شده در حین کار بلبرینگ می شود و منجر به تجمع انرژی حرارتی در مجموعه یاتاقان می شود. دماهای بالا تجزیه حرارتی روان کننده را تسریع می کند و باعث اکسیداسیون، پلیمریزاسیون و تخریب ترکیب شیمیایی آن می شود. محصولات تخریب حاصل می توانند ویسکوزیته، روانکاری و پایداری حرارتی روان کننده را به خطر بیندازند و باعث تشدید گرمایش اصطکاکی و سایش درون یاتاقان شوند. ناتوانی در دفع موثر گرما همچنین خطر فرار حرارتی را افزایش می دهد، جایی که دما از آستانه بحرانی فراتر می رود و منجر به نرم شدن حرارتی، تغییر شکل و تغییرات متالورژیکی در مواد یاتاقان می شود.
خوردگی: عدم روانکاری سطوح بلبرینگ را در معرض آلودگی های محیطی، رطوبت و عوامل خورنده قرار می دهد و خطر خوردگی و تخریب اکسیداتیو را افزایش می دهد. خوردگی باعث شروع واکنش های شیمیایی موضعی بر روی سطوح یاتاقان می شود که منجر به تشکیل زنگ، اکسیدها و سایر محصولات جانبی خورنده می شود. این رسوبات خورنده یکپارچگی سطح و دقت ابعادی اجزای باربر را به خطر می اندازد و ظرفیت باربری و استحکام مکانیکی آنها را کاهش می دهد. با پیشرفت خوردگی ممکن است حفره، خراشیدگی و پوسته پوسته شدن رخ دهد که منجر به بی نظمی سطحی، ریز ترک و از دست دادن مواد می شود که یکپارچگی ساختاری و طول عمر بلبرینگ را به خطر می اندازد.
بلبرینگ های تک ردیفی شیار عمیق با شیار حلقه محکم و حلقه های ضربه ای
